Sea World / Swiat Morski

December 1, 2008

 

Sea World

 

When we first moved to America in 1985 we were very poor.  We hardly had money for food, none for clothes, and definitely none for amusement parks or entertainment.  The first three years were very bleak for many reasons. 

 

But God did not forget the poor Polish girls.  Instead, He sent us missionaries, Katie Phelps and Diana Squires.  They not only taught us the gospel, but they loved us and cared about all our needs.  I remember one day admiring their clothes, complimentary dresses from the "Units" company.  One was red and one was blue.  The next thing I remember is the missionaries giving us the dresses so we could look nice for church.  Some time later, I remember Katie's family sending us money to buy new clothes.

 

I'm pretty sure missionaries don't usually do this kind of stuff. I'm also pretty sure most missionaries don't get special permission from their mission president to have a sleepover at their apartment and to take their investigators to Sea World.  But our missionaries did that for us.

 

I don't have any pictures from Sea World San Antonio 1988.  But last week when I took my kids to Sea World Orlando, all the memories of being loved and cared for by my missionaries came back, and that's even better than pictures. 

 

My favorite part of Sea World this time around was the Shamu Christmas Show. It was centered on the miracles in our lives and the miracle of the child Jesus.  The music was not politically correct; it included numbers such as O Holy Night, and The First Noel.   All the little buildings were decked out with lights and decorations, fake snow was falling, musicians were playing Christmas carols, and all the people were courteous and kind.   I felt like I was in a little Christmas village, where the spirit of Christ prevailed. 

 

Sylwia

 

1 Grudzien 2008

 

Swiat Morski

 

Jak przyjechalismy do Ameryki w roku 1985, to bylismy bardzo biedni.  Bardzo malo bylo pieniedzy na jedzenie, nie bylo pieniedzy na ubrania, i  napewno nie bylo zadnych pieniedzy na rozrywki.  Pierwsze trzy lata w Ameryce dla nas byly bardzo trudne. 

 

Ale Bog nie zapomnial tych biednych Polskich dziewczynek.  Po trzech latach On nam przyslal misjonarki Katie Phelps i Diana Squires.  One nas nie tylko nauczyly Ewangeli, ale one nas tez kochaly i troszczyly sie on nasze kazde potrzeby.  Raz, Kinga i ja powiedzialysmy misjonarkom jak bardzo nam sie podobably ich sukienki.  Byly w tym samym stylu "Units", jedna byla czerwona, a druga byla niebieska.  Nastepym razem jak misjonarki nas zobaczyly do daly nam te sukienki abysmy ladnie wygladay do kosciola.  Jakis czas pozniej rodzina Katie nam przyslala pieniadza abysmy mogly sobie nowe ubrania kupic.

 

To nie jest najczesciej rola misjonarek.  Tez misjonarki najczesciej nie prosza o specjalne pozwolenie od prezydenta misji aby mogly wziasc tych ktorych ucza do swojego domu na noc i w nastepny ranek pojechac do wesolego miasteczka "Sea World" (Swiat Morski po Polsku).  Ale nasze misjonarki to dla nas zrobily. 

 

Nie mam zadnych zdjec z roku 1988 w Sea World (Swiat Morski) w San Antonio.  Ale jak w ostatim tygodniu zabaralam moje dzieci do Sea World w Olrando, to moja pamiec mi przywrocila milosc i troske moich misjonarek.  Taka pamiec jest lepsze niz zdjecia. 

 

Moja ulubiona czesc Swiata Morkiego tym razem, to bylo przedstawienie wieloryba orka o Swietach Bozego Narodzenia.   Przedstawienie bylo o cudach w naszych zyciach i o tym ze narodzenie Chrystusa to cud.  Takie przestawienia w Ameryce sa bardzo zadkie, bo polityka nakazuje ze to jest nie ladnie rozmawiac o religi w miejscach publicznych.  Ale w Swiecie Morskim bylo innaczej.  Budynki byly udekorowana swiatelkami i babkami, koledy o Chrystusie wszedzie graly, sztuczny snieg padal (bylo 15 stopni na dworzu), i wszycy ludzie byli mili i uprzejmi.  Czulam jakbym byla w malutkiej swiatecznej wiosce ktora byla wypelniona nastrojem Chrystusa. 

 

Sylwia