How Did I Get So Lucky? / Skad Mam Tyle Szczescia?

March 8, 2011

How Did I Get So Lucky?

 

Samuel recently turned 12 yrs old and he is half a head taller than me.  For his birthday he wanted to go see New York City.  So Josh took the Samuel, Isaiah, and Nephi, and picked up Sean, Isaiah's lifelong friend from Pennsylvania.   They met up with my dad and his wife Shirley and our Polish friend Teper.  I stayed home because I have already been to NYC and I had no intention of sightseeing in the bitter cold. 

 

The boys had a blast at Ground Zero, the Statue of Liberty, Ellis Island, the Brooklyn Bridge, etc.  But their favorite place was Time Square with all the lights and people and the 'Ripley's Believe It Or Not Museum'.  After seeing several things in the museum Nephi asked Josh, do you believe all this stuff?  Josh said, sure.  Nephi said that he doesn't believe it, because after all he had a choice.  He pointed out that everywhere it said 'Belive It Or Not'.

 

Now that Samuel is 12 he is even more responsible than before.   Last week my husband was gone for some training in San Antonio, and I was getting overwhelmed by my messy house so I escaped to my book club and left Samuel in charge.  Not only did he put all the kids to bed, but he cleaned the house spotless, including mopping and there was not a spec of dirt in the kitchen.  And this is not a onetime thing.  He always does his chores without being asked and he does more work than he is assigned.  How did I get so lucky?  I thank God everyday for my children who are not only my joy but now my strength.  Thank you.

 

P.S. New York City is on the pictures, with our favorite one of the kids falling asleep on the subway at the end of each day…and then there is the subway rat, if you can spot him…

 

Sylwia

 

8 Marzec 2011

Skad Mam Tyle Szczescia?

 

Niedawno Samuel mial 12 urodziny.  On jest pol glowy wyzszy odmenie.  Na swoje urodziny Samuel chcial pojechac zwiedzac miasto New York City.  Wiec moj maz zabral Samuela, Isaiah, i Nefi.  Tez on odebral w Pennysylwani kolege Isaiah, kotry sie nazywa Sean.  W Nowym Yorku spotkali dziadka Wlodzimierza i Shirley i naszego Polskiego znajomego Tepera.  Ja zostalam w domu, bo juz bylam w Nowym Yorku i nie chcialam zwiedzac miasta w zimnie.

 

Chlopakom bardzo sie podobalo  miasto.  Ogladali miejce gdzie terrorysci zgladzili budynki, statue wolonosci, wyspe gdzie wszyscy emigranci przybywali w dawnych czasach, most do Brooklyn, itd.  Ale najbardziej im sie podobalo miejce Times Square.  Tam bylo bardzo duzo ludzi, teatrow, i swiatel.  Poszli tam do museum 'Ripley's Believe It Or Not'.  To takie muzeum wszytkich dwinych zeczy na swiecie.  Nefi powiedzial ze on nie wierzy w to wszytko co tam wydzial, bo nazwa museum jest : 'Wierz Albo Nie Wierz'  wiec Nefi powiedzial ze on nie wierzy.

 

Teraz jak Samuel ma 12 lat to jest nawet bardziej odpowiedzialny.  W ostatnim tygodniu moj maz pojechal do Teksasu na jakis kurs.  Za duzo mialam do roboty i moj dom coraz mial wiecej balaganu.  Kuchnia strasznie wygladala, no i reszta domu nie za lepiej.  W czwartek juz mialam tego wszytkiego dosyc, poszlam na spotkanie z kolezankami dykutowac o ksiazkach ktore czytamy.  Nie chcialo mi sie wrocic do domu.  Ale jak wrocilam to nie tylko wszytkie male dzieci spaly, ale Samuel caly dom posprzatal.  Bylo wszystko doskonale czyste.  Kuchnia blyskala. Samuel ostanio sam sprzata.  Juz nie musze go nawet prosic.  A jak go poprosze to zawsze wiecej pracy zrobi niz ja poprosilam.  Skad mam ja takie szczescie?  Codziennie dziekuje Bogu za moje dzieci.  Nie tylko one mi przynosza radosc ale teraz takrze zaczynaja byc moja sila.  Bardzo za to jestem wdzieczna.

 

Sylwia

P.S. Na zdjeciach Nowy York, i jak smeczone dzieci byly pod koniec kazdego dnia w metrze… i nawet szczur w metrze, jesli mozesz go znalesc.